Bafra Musiki Derneği Şiir Kulübü olarak , zaman zaman dinletiler düzenliyoruz. Farklı ortamlarda, farklı  kişilerle paylaştığımız bu etkinliklerin sonuncusunu 26 Nisan 2013 tarihinde yaptık. Dinletiye kimleri davet etsek diye düşünürken  aklıma ,sıcak kişiliğini , sosyal etkinliklerdeki duyarlılığını bildiğim ,Engelliler Derneğinden Nesrin Hanım geldi . Onu da davet edeyim istedim. Biliyordum ki aramızda olacak . Nesrin Hanımı aradım  “ Merhaba Nesrin Hanım nasılsınız ? cuma akşamı dinletimiz var sizi de aramızda görmek istiyoruz “ dedim .
 
Nesrin Hanım  “ çok güzel gelirim tabi, nerede yapıyorsunuz  “ deyince, dernek binamızda  dedim .
 
Nesrin Hanım engelli  !  ve yaşamını tekerlekli sandalyede  sürdüren bir arkadaşımız . Ben onu , engellilerin çıkması için uygun olmayan derneğimizin  2. katına davet ediyorum .
Doğal olarak “ nasıl çıkacağız oraya “  dedi …
 
Bizim çok güzel bir sözümüz vardır .
 
“Al sana bir kaya , nereye dayarsan daya “  
 
Bu kayanın dayanacak yeri yoktu ,
 
 ezildim …
 
Peki ben de  tekerlekli sandalyede yaşasaydın aklıma gelir miydi ?
 
Evet . Hemen gelirdi .
 
Canının yandığı yerdir insan .
 
 Ne  kadar büyük bir hata yaptığımı ve düşüncesizce hareket ettiğimi anladım . Defalarca özür dilemeye kalkınca aklı ve yüreği engelsiz Nesrin Hanım  “ olsun önemli değil  , aklına gelmemiştir ( gelmeliydi oysa )  düşünmüş olman yeter “ dedi …
 
 Yıllar önce yazdığım bir şiir şöyleydi ; 
 
 Kim Engelli
 
 Bir çocuk gülümsüyordu
 
On yaşlarında
 
Gülümsüyor ve gidiyordu
 
Koltuk değneğiyle
 
Gülümsüyordu
 
Ta ki bir kadın
Geçerken yanından
 
“ Ayyyy “ deyinceye kadar
 
Bakakaldım .
 
Çocuğun haline mi ayyy
 
Bizim halimize mi vayyy
 
Kiminin kolu yok
 
Kiminin bacağı
 
Kimi de mahrum gözlerinden
 
Onlar engelli !
 
İlk engelleri, engelsizler !
 
Acıyan bakışlar
 
Oysa yanlarında olsak
 
Ne olur sanki
 
Anlasak
 
Dinlesek
 
Paylaşsak
 
Soruyorum kendime
 
Onlar mı engelli
 
Biz mi ?
 
Ben , bu şiirde sorduğum sorunun kendimdeki yanıtını buldum 
 
Ben  Engelliyim …  
 
Sevgili Nesrin Hanımdan şahsınızda  tekrar özür diliyor
 
bana  öğrettiği yaşam dersi için teşekkür ediyorum .
 
Başta kendim olmak üzere
 
hepimizi bu konuda duyarlı olmaya davet ediyorum .
 
Diliyorum ki ,
 
inşa edilen her binaya , bir gün  bir engellinin yolunun düşebileceği
 
DÜŞÜNÜLSÜN
 
Sevgiyle Kalın Hoş Kalın
 

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.