NEFESİN YETER  
 
Anneciğim , 
Annem 
Anam  
Bu  şiir sana ve şahsında tüm annelere  
 
Nefesin Yeter 
İstiyorum ki, 
Sen hep mutlu ol, 
Bırak bizi düşünmeyi, 
Biz düşünelim seni. 
 
Hani, 
Her akşam, kapıyı çaldığımda,  
Anne kokusu karşılıyor ya beni. 
Hani, 
Öpüyorum ya,beyaz tülbentinde kadife teni, 
İşte bunlardan mahrum etme beni. 
 
Sen hasta olunca, 
Dünya üzerime yıkılıyor, 
Başımdan aşağıya kaynar sular dökülüyor. 
Ahh, 
O tahlilleri beklemek yokmu, 
Nefesim sıkışıyor. 
Bana diyorlar ki, sakin ol. 
Olamıyorum... 
İçimde bir dağ yanıyor. 
Yine al terler döktüm,  
Zafer Malazgirt'in kırmızı bekleme koltuğunda. 
Ağzının içine baktım, ne diyecek diye 
Neyseki, 
Korkulacak birşey yok dedi. 
İşte o an dünyalar benim. 
 
Ah be annem, 
Yalvarıyorum,birazda kendin için yaşa. 
Boşver bizi. 
Artık oğmaç çorbası yapacağım diye yorma kendini olurmu 
Merak etme,ben sularım  
Kırmızı karanfillerini, sarı güllerini. 
Sen gri koltuğunda tesbihini çek. 
Ye, iç, keyfine bak. 
Paha biçemem ömrüne, 
Nefesin yeter...  
 
11 Mart 2008   
 
(Yıllar yorgunu annem'e) 
 
Sevgiyle Kalın   
Hoş Kalın
Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.